Amman zonder het team
Nadat alle teamleden vertrokken zijn, brengen we nog 12 dagen door in Amman. De eerste dag slapen we heeeeeel lang uit en doen we lekker helemaal niets, behalve de laatste afleveringen van Game of Thrones kijken op onze hotelkamer. Heerlijk! In de daaropvolgende dagen gaan we nog bij Arabeyat langs, onze vriend bij het ministerie van Pers&Publiciteit, om een nieuwe permissie op te halen voor de laatste bezoeken aan vluchtelingenkampen en we gaan naar Zaatari om de gedoneerde instrumenten te inventarisen. Daarna vertraagt ons werktempo iets. We genieten van de vrijheid om uit te slapen en brengen onze dagen door met onze laptopjes op schoot, al werkend aan emails, financiële overzichten en deze blog. Marc moet ook de administratie van heel 2012 bijwerken voor de belastingaangifte. Dat was er door de drukte maar niet van gekomen en nu kan hij er eindelijk eens goed voor gaan zitten. Het kost hem twee dagen werk, en de aangifte gaat nog net op tijd de deur uit. In die dagen doen we ook nog wat sociale dingen.
Dinsdag gaan we in de namiddag naar Mafraq, waar Liny een bevriende Syrische familie heeft. Afgelopen voorjaar heeft ze een tijd doorgebracht in het huis dat ze huren sinds ze gevlucht zijn, en heeft ze hun leven vastgelegd. Dmitri, Marc en ik gaan nu samen op bezoek: wij zijn benieuwd geraakt naar Liny’s Syrische vrienden, en de familie is benieuwd geraakt naar ons. We worden warm onthaald door de familie en krijgen een grote heerlijke maaltijd voorgezet met kip en aardappels uit de oven, gevulde wijnbladeren, courgettes gevuld met rijst en gehakt, en tabouleh. Na het eten zijn er ook nog ijsjes voor iedereen, ze pakken flink uit! Na het eten geeft Dmitri een concertje met zijn gitaar en zingen en dansen we vrolijk mee. Het is gezellig, en het is mooi om te zien hoe lief deze mensen voor elkaar zijn, hoe ze elkaar vol respect behandelen en iedereen lekker zichzelf kan zijn. Het is echt een hele lieve familie en we zijn erg blij dat we kennis hebben mogen maken.
Donderdag zijn we uitgenodigd bij Dima thuis. We hebben de afgelopen twee weken intensief met haar samengewerkt en zijn daarbij steeds meer bevriend geraakt. Nu krijgen we te zien waar ze woont en leren we haar familie kennen. Het huis van Dima’s ouders ligt in Oost-Amman, een half uur met de taxi vanaf het centrum. Het is een gigantisch, natuurstenen huis, met terras, een grote carport met vier blitse auto’s eronder, een grote hal met zwierige trap naar boven, een salon voor gasten met drie zithoeken en een keuken die net zo groot is als mijn huis. De familie van Dima bestaat uit haar ouders, haar twee broers en haar zus met man en dochter. Naast Dmitri, Marc en ik, komt ook Hadil op bezoek, de coördinatrice van de Child Friendly Space waarin ik in de eerste week heb gewerkt. We krijgen door de moeder van Dima een heerlijk maal voorgezet met verschillende salades, een grote berg smaakvolle rijst en stevige hompen perfect gaar gestoofd vlees. We hebben interessante gesprekken over het werk dat we gedaan hebben, over de situatie van alleenstaande vrouwen in Jordanië, over religie, over de status van Palestijnen en over de studie die Dima gaat doen in New York. Dima’s familie is intellectueel en ruimdenkend, het is leuk om ideeën en ervaringen uit te wisselen. We hebben een fijne avond, die eindigt met een klein concertje van Dmitri.
Op vrijdag gaan we naar een couchsurfmeeting. We ontmoeten een groepje lokale en internationale couchsurfers bij een hamburgertent bij Rainbow Street, de superhippe uitgaansstraat van Amman, waar mensen met hun dikke auto’s met harde muziek stapvoets doorheenrijden, waar meisjes zich zonder hoofddoek vertonen, waar de koffie tien keer de prijs van downtown is en waar een hele rij hippe terrasjes is waarop je jezelf in je hipste kleren kunt tonen aan de wereld. De hamburgers in ons eettentje zijn verre van bijzonder en de enige frisdrank is diepblauwe limonade met kauwgomsmaak, maar het is leuk om wat couchsurfers te ontmoeten en te zien hoe mensen uit diverse landen hier terecht zijn gekomen. Helaas loopt de avond voor Liny niet leuk af: de kipburger die ze had, is niet in orde en ze brengt de hele nacht en de volgende dag ziek van de voedselvergiftiging door.
