Mission accomplished!
Het is dan toch zover gekomen: de laatste dag van onze missie breekt aan. Het is een vreemde gewaarwording. Door de vrije dag van gisteren hadden we allemaal al het gevoel dat het afgelopen was, en ook het vertrek van Martijn droeg bij aan dat gevoel. Nu moeten we ons nog één keer opladen om er volop tegenaan te gaan met de kinderen. In de ochtend zullen we onze presentatie met de meisjes in D doen, en in de middag gaan we naar I, waar team Elsemieke – Liny – Martijn – Dmitri heeft gewerkt. Hanna gaat de hele dag bij I werken om een muurschildering te maken.
Onze presentatie is klein, maar fijn. De meisjes hebben zich mooi aangekleed en er komen een stuk of 6 moeders kijken. En onze teamleden zijn natuurlijk ook publiek, en ook de medewerkers van Save the Children kijken toe. We zingen doebdoebdoeb, spelen met instrumenten, laten acrobatische kunstjes zien en doen een ritmeklapspel. De meisjes zijn superenthousiast en de presentatie eindigt in doebdoebdoeb uit volle borst. De moeders stralen. Ook al zijn er maar weinig moeders gekomen, we zijn blij dat we hebben kunnen laten zien wat de kinderen met ons gedaan hebben.
Het toekijken bij de presentatie van het andere team is heel leuk. Het is mooi om te zien hoe zij het doen, en de kinderen doen ontzettend hun best. Meer dan bij ons hebben zij echt een voorstelling, waarbij de kinderen om de beurt iets laten zien, en soms allemaal tegelijk. Ik vind vooral de diabolo’s een hoogtepunt: Liny heeft goed geoefend met enkele meisjes om de diabolo draaiende te houden, en heel gedisciplineerd gaan ze vol trots aan de slag… maar slechts één meisje krijgt het voor elkaar. Gegarandeerd dat ze het eerder wel allemaal konden, en net nu lukt het even niet, maar toch is het heel mooi om naar te kijken. Er zijn veel moeders gekomen naar deze presentatie, en ook kleine zusjes en broertjes vormen het publiek. Het is een echte show, en er hangt een hele leuke sfeer. Die sfeer wordt ook nog verhoogd door het werk van Hanna, die buiten het gebouwtje aan het beschilderen is met een heleboel vrolijke kleuren. Het is een mooie afsluiting zo: de presentaties gaan goed, het team werkt fijn samen, de band met Save the Children is prettig en de kinderen en hun moeders zijn blij. Wat wil je nog meer!
In de avond vieren we het einde van onze missie in het visrestaurant. Het eten is heel lekker, maar ik ben zo moe dat ik de gezelligheid niet helemaal meekrijg. Als ik later in bed kruip, val ik direct in een diepe lange slaap. Het zit erop!
Foto’s: Liny Mutsaers
